بررسی اثر شرایط مختلف خشک کردن بر ویژگی‌های دانسیته پودر گشنیز و جذب مجدد آب گشنیز خشک شده

یکی از ویژگی‌های بسیار مهم در مواد غذایی خشک‌شده، قابلیت جذب آب آنها می‌باشد. هر چقدر توانایی محصول در جذب آب بیشتر باشد، نشان‌دهنده آن است که محصول در شرایط بهتری خشک‌شده است. لذا شرایطی که در آن محصول تولید شده آب بیشتری جذب کند بهترین شرایط به حساب می‌آید. دانسیته توده فشرده و غیر فشرده از مهم‌ترین پارامترهایی هستند که در مورد پودرها اندازه‌گیری می‌شوند. این امر از لحاظ حمل‌ و نقل، انبارداری و بسته‌بندی در صنعت، حائز اهمیت است. در این پژوهش اثرات سه عامل دما (35، 45 و 55 درجه سلسیوس)، دبی هوای خشک کردن (024/0، 016/0 و 008/0 متر مکعب بر ثانیه) و استفاده از پمپ حرارتی یا عدم استفاده از  آن بر درصد بازجذب آب، دانسیته توده فشرده و دانسیته توده غیر فشرده گشنیز در قالب آزمایش فاکتوریل و بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار بررسی شد. به علاوه، نتایج به دست آمده با روش خشک کردن سنتی مقایسه شد. نتایج نشان داد که دما، دبی هوای خشک کن، به کارگیری پمپ حرارتی و اثر متقابل آنها در سطح 1% بر میانگین درصد بازجذب آب نمونه‌های خشک‌شده گشنیز و چگالی پودر آن تاثیر معنی‌داری دارند. به علاوه، محصول خشک شده در خشک کن مجهز به پمپ حرارتی کیفیت بهتری نسبت به روش سنتی دارد. همچنین، دمای 55 درجه سلسیوس و دبی هوای024/0 متر مکعب بر ثانیه موجب بهبود کیفیت محصول ‌شد که می‌تواند به عنوان تیمار مطلوب در تولید گشنیز خشک پیشنهاد گردد.